Το βιβλίο αυτό το κέρδισα από το καλοσχεδιασμένο site Dreamers & Co. που ανεβάζει ενδιαφέροντα βιβλιοφιλικά άρθρα και κριτικές βιβλίων με εξαιρετικές φωτογραφίες που τα κάνει να μοιάζουν περισσότερο λαχταριστά. Η ομάδα αυτή κάνει πολύ καλή δουλειά κι εύχομαι να τη συνεχίσει.
Το προηγούμενο βιβλίο του J. Green δεν το είχα διαβάσει αν και είχαν περάσει πολλά αντίτυπα από τα χέρια μου, καθώς εκείνο τον καιρό εργαζόμουν σε ένα μεγάλο βιβλιοπωλείο. Πριν μερικούς μήνες έτυχε να δω την ταινία. Παραδέχομαι ότι ήταν γλυκανάλατη αλλά στο γυναικείο φύλο ενίοτε μας αρέσει να βλέπουμε τέτοιες ταινίες, τι να κάνουμε τώρα, πόσο batman να αντέξει να δει μια γυναίκα. Οπότε, ευχαρίστως θα διάβαζα το επόμενο βιβλίο του. Εξάλλου είναι και αυτό το εξώφυλλο. Ναι, είμαι από αυτούς που δελεάζομαι από το περιτύλιγμα. Κι ομολογώ ότι δεν το περίμενα από τις εκδόσεις Λιβάνη. Οι εποχές αλλάζουν κι οι εκδοτικοί οίκοι οφείλουν να ακολουθούν τις νέες τάσεις και αισθητικά.
Λίγες μέρες αφότου έλαβα το συγχαρητήριο email που με ενημέρωνε ότι ήμουν η νικήτρια του διαγωνισμού, με πλησίασε στη βιβλιοθήκη μια πελαγωμένη μαμά που είχε κρεμασμένο στο αφτί το κινητό της με το οποίο μιλούσε με την κόρη της που της έλεγε να με ρωτήσει αν έχουμε το Paper towns. Γέλασα λέγοντάς της ότι είναι πολύ καινούριο βιβλίο και θα ήταν απίθανο να το είχαμε. Σχεδόν απολογητικά μου είπε ότι το έχουν διαβάσει οι φίλες της στο σχολείο και έχει δημιουργηθεί συζήτηση, οπότε το ήθελε κι εκείνη (κοίτα να δεις που δημιουργούνται συζητήσεις στα θρανία και στα προαύλια αναφορικά με ένα βιβλίο που μόλις κυκλοφόρησε, τέλειο).
Με αυτά και με εκείνα, έφτασαν οι Χάρτινες πόλεις στα χέρια μου και ξεκίνησα την ανάγνωση γελώντας μαζί μου από την αρχή έως το τέλος, καθώς σκεφτόμουν όλα τα παραπάνω. Μεγάλωσες πολύ για να διαβάζεις εφηβικά αναγνώσματα, μου ψιθύριζα.
Κι όμως, απόλαυσα την ανάγνωση του κι ας γελούσα με τον εαυτό μου. Άφησα τον Κουέντιν, τη Μάργκο και την παρέα τους να με ξεναγήσουν στη σχολική τους ζωή, στις περιπέτειες, στα ταξίδια και στους αθώους έρωτες. Κι είναι ακόμη και κάτι άλλο, ότι όλη η ιστορία εκτυλίσσεται στη Φλόριντα και συγκεκριμένα στους δρόμους του Ορλάντο. Τι σύμπτωση που σε αυτή την τόσο ωραία λυκειακή ηλικία είχε τύχη να βρεθώ κι εγώ εκεί και να ζήσω τη δική μου περιπέτεια.
Εφηβικό ανάγνωσμα λοιπόν, που ποιος δεν θέλει να μπει τώρα σε μια χρονομηχανή και να βρεθεί πάλι σε αυτήν την ηλικία και σε όλα εκείνα τα σημαντικά προβλήματα που μας απασχολούσαν τότε. Σαν μια χρονομηχανή ήταν η ανάγνωση και συνεχίζω να γελάω ακόμη και τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές.
Λίγες μέρες αφότου έλαβα το συγχαρητήριο email που με ενημέρωνε ότι ήμουν η νικήτρια του διαγωνισμού, με πλησίασε στη βιβλιοθήκη μια πελαγωμένη μαμά που είχε κρεμασμένο στο αφτί το κινητό της με το οποίο μιλούσε με την κόρη της που της έλεγε να με ρωτήσει αν έχουμε το Paper towns. Γέλασα λέγοντάς της ότι είναι πολύ καινούριο βιβλίο και θα ήταν απίθανο να το είχαμε. Σχεδόν απολογητικά μου είπε ότι το έχουν διαβάσει οι φίλες της στο σχολείο και έχει δημιουργηθεί συζήτηση, οπότε το ήθελε κι εκείνη (κοίτα να δεις που δημιουργούνται συζητήσεις στα θρανία και στα προαύλια αναφορικά με ένα βιβλίο που μόλις κυκλοφόρησε, τέλειο).
Με αυτά και με εκείνα, έφτασαν οι Χάρτινες πόλεις στα χέρια μου και ξεκίνησα την ανάγνωση γελώντας μαζί μου από την αρχή έως το τέλος, καθώς σκεφτόμουν όλα τα παραπάνω. Μεγάλωσες πολύ για να διαβάζεις εφηβικά αναγνώσματα, μου ψιθύριζα.
Κι όμως, απόλαυσα την ανάγνωση του κι ας γελούσα με τον εαυτό μου. Άφησα τον Κουέντιν, τη Μάργκο και την παρέα τους να με ξεναγήσουν στη σχολική τους ζωή, στις περιπέτειες, στα ταξίδια και στους αθώους έρωτες. Κι είναι ακόμη και κάτι άλλο, ότι όλη η ιστορία εκτυλίσσεται στη Φλόριντα και συγκεκριμένα στους δρόμους του Ορλάντο. Τι σύμπτωση που σε αυτή την τόσο ωραία λυκειακή ηλικία είχε τύχη να βρεθώ κι εγώ εκεί και να ζήσω τη δική μου περιπέτεια.
Εφηβικό ανάγνωσμα λοιπόν, που ποιος δεν θέλει να μπει τώρα σε μια χρονομηχανή και να βρεθεί πάλι σε αυτήν την ηλικία και σε όλα εκείνα τα σημαντικά προβλήματα που μας απασχολούσαν τότε. Σαν μια χρονομηχανή ήταν η ανάγνωση και συνεχίζω να γελάω ακόμη και τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου