Κυριακή 13 Ιουλίου 2014

Πώς θα πείσεις κάποιον που δεν διαβάζει να διαβάσει


Είναι ωραίο να δουλεύεις σε ένα βιβλιοπωλείο.
Ειδικά σε εκείνα τα βιβλιοπωλεία τα μεγάλα, τα super markets όπως τα αποκαλούν μερικοί
(βέβαια τα κακά είναι περισσότερα, αλλά ας μιλήσω για τη ρομαντική πλευρά αυτής της εργασίας).
Σε αυτά τα βιβλιοπωλεία υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες εύρεσης εργασίας καθώς τα μικρά συνήθως τα δουλεύουν αυτοί που τα έχουν και γιατί σε αυτά τα μεγάλα βιβλιοπωλεία μπαινοβγαίνει πολύς κόσμος και έτσι έχεις την ευκαιρία να συνομιλήσεις με κάθε τύπου αναγνώστη και όχι μόνο με τους ψαγμένους ή τους πιο φανατικούς. Συνεπώς, αποκτάς μια σφαιρική εικόνα για το αναγνωστικό κοινό αυτής της χώρας που σίγουρα δεν αποτελείται από έμπειρους αναγνώστες αλλά κυρίως από περιστασιακούς. Κι εκεί είναι το μεγάλο δέλεαρ, πώς θα καταφέρεις να κάνεις αυτούς τους περιστασιακούς να κολλήσουν, να μπαίνουν στο βιβλιοπωλείο και να ψάχνουν το επόμενο προς ανάγνωση βιβλίο.
Διαβάζοντας μια σχετική ανάρτηση στο Διαβάζοντας μου ήρθαν στο μυαλό χίλιες σκέψεις και χίλιες εικόνες. Κυρίως οι στιγμές αμηχανίες που μου δημιουργούσαν κάποιοι που μου έλεγαν "η κόρη μου (πιο σπάνια ο γιος μου και πιο δύσκολη περίπτωση) δεν διαβάζει καθόλου βιβλία, ποιο βιβλίο θα πρότεινες να της πάρω για να την κάνω να αγαπήσει το διάβασμα;".
Η πρώτη απάντηση που μου έρχονταν στο μυαλό είναι "ψήσε την κόρη σου να έρθει στο βιβλιοπωλείο και να ρωτήσει εκείνη, θα έχεις κάνει ό,τι καλύτερο μπορούσες".
Αλλά αυτή η απάντηση δύσκολα λέγεται γιατί ο οποιοσδήποτε μπορεί να σε κατηγορήσει ότι διώχνεις πελάτη.
Οπότε άρχιζα τις ερωτήσεις για να καταλάβω για ποιον αναζητώ βιβλίο. Ποια είναι τα ενδιαφέροντα της, η ηλικία, με τι ασχολείται, τι ταινίες βλέπει, τι μουσική ακούει, μια σωστή ανάκριση δηλαδή.
Η πιο συνηθισμένη απάντηση ενός έμπειρου αναγνώστη είναι να προτείνει κάποιο από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, τα βιβλία εκείνα που έχει διαβάσει και τον έχουν στιγματίσει, τον έχουν διαμορφώσει ως άνθρωπο, αλλά ξεχνά μια μικρή αλλά σπουδαία παράμετρο, απαντά ως έμπειρος αναγνώστης και μάλιστα ενός σπάνιου για τα δεδομένα της χώρας αναγνώστη.
Η κλασική λογοτεχνία είναι πάντα μια εύκολη απάντηση, όμως πολύ σπάνια έφηβοι που μπαίνουν σε ένα βιβλιοπωλείο προσεγγίζουν βιβλία κλασικής λογοτεχνίας, πιο συχνά τέτοιου είδους βιβλία τα θεωρούν ξεπερασμένα και βαρετά, τα απορρίπτουν από το εξώφυλλο και μόνο.
Και πράγματι γιατί να θέλουν να διαβάσουν βιβλία του 19ου αιώνα;
Τους προσελκύουν περισσότερο τα πιο σύγχρονα βιβλία με θέμα ανάλογο με τη μόδα της εποχής (π.χ. με βρικόλακες και λυκανθρώπους ή μάγους και μάγισσες).


Για κάποιον έμπειρο αναγνώστη τα εμπορικά βιβλία είναι παράδειγμα προς αποφυγή.
Εγώ όμως δεν ξεχνώ πως πρώτα διάβασα Κοέλιο και μετά Ντοστογιέφσκι.
Γι' αυτό θεωρώ ότι για κάποιον που δεν διαβάζει πιο σωστή είναι η επιλογή ενός βιβλίου από τα best sellers παρά από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Εξάλλου ακόμη και στα best sellers υπάρχουν διαβαθμίσεις στην ποιότητα.

Το κακό στην υπόθεση είναι ότι αυτή η ερώτηση απευθύνεται σε ανθρώπους που εργάζονται σε βιβλιοπωλεία ενώ είναι ερώτηση που αρμόδια για να δώσει απάντηση είναι η τοπική βιβλιοθήκη, μία σύγχρονη βιβλιοθήκη που θα περιλαμβάνει νέες εκδόσεις και ενημερωμένους βιβλιοθηκονόμους.
Γιατί το να βοηθήσεις έναν αναγνώστη στα πρώτα του βήματα ονομάζεται αναγνωστική πολιτική και δεν πρέπει να έχει σχέση ούτε με οικονομικά συμφέροντα ούτε με υπαλλήλους που φοράν σκάνερς για να ελέγχονται οι ημερήσιες πωλήσεις τους...

Είναι ωραίο να δουλεύεις σε ένα βιβλιοπωλείο, είναι καλύτερο να έχεις το δικό σου βιβλιοπωλείο και ακόμα καλύτερο να εργάζεσαι σε μια βιβλιοθήκη.

11 σχόλια:

Πάπισσα Ιωάννα είπε...

Σιωπηλά!

librarian είπε...

Ξέρω, ξέρω...

Μαραμπού είπε...

Πολύ ωραίο το κείμενό σου librarian!
Εσύ γνωρίζεις καλά την κατάσταση που επικρατεί στα βιβλιοπωλεία σούπερ μάρκετς και την περιέγραψες όμορφα. Σε αυτά τα μέρη προκαλεί θλίψη η αδυσώπητη εμπορευματοποίηση των βιβλίων αλλά από την άλλη είναι και ο ιδανικός τόπος για να γεννηθεί ένα νέος αναγνώστης, όσο οι βιβλιοθήκες συνεχίζουν να μοιάζουν διατηρητέα κτήρια! Τι ωραία θα ήταν οι βιβλιοθήκες να γίνουν τα νέα εμπορικά κέντρα (με την καλή έννοια)!!

Όσο για τον Ιανό σκέτη αηδία προκαλεί με τις πρακτικές που εφαρμόζει στους εργαζομένους του. Η πρώτη λέξη (όπως και η δεύτερη) από το μότο του, "Αλυσίδα Πολιτισμού", μπορεί να πάρει διάφορες νοηματοδοτήσεις ύστερα από την γνωστοποίηση τέτοιων πρακτικών!

Καλό απόγευμα

Πάω για μπάνιο :)

librarian είπε...

Μαραμπού ή σου αρέσουν όλες μου οι αναρτήσεις ή το λες από ευγένεια! Άσε που μου λες ότι πας για μπάνιο για να ζηλέψω.
Δυστυχώς όλες οι αλυσίδες εκμεταλλεύονται τους εργαζομένους τους (τα ίδια συμβαίνουν και στα Public, όπως συνέβαιναν παλαιότερα στον Ελευθερουδάκη, τα ίδια και στον Παπασωτηρίου).
Αλλά δυστυχώς ο πολύς ο κόσμος εκεί πηγαίνει για να αναζητήσει και να ρωτήσει.
Σε πολλά μέρη υπάρχουν αξιόλογες βιβλιοθήκες που προσπαθούν με όσα μέσα έχουν να μείνουν ανοιχτές και ο πολύς ο κόσμος σχεδόν δεν τις γνωρίζει.
Κρίμα...

Μαραμπού είπε...

Όχι, ούτε όλες σου οι αναρτήσεις μού αρέσουν ούτε το λέω από ευγένεια! Έτυχε, όμως, μερικές από τις τελευταίες σου αναρτήσεις να είναι πολύ ωραίες.

Φαντάζομαι ότι σε πολλές αλυσίδες βιβλιοπωλείων θα γίνεται κάτι παρόμοιο αλλά, σιχαίνομαι τον Ιανό γιατί δούλευε μια φίλη εκεί και μου έλεγε ότι υπήρχαν πολλές έριδες μεταξύ των εργαζομένων που τροφοδοτούνταν εντέχνως από την διοίκηση (με τον πωλητή του μήνα κτλ), με αποτέλεσμα αυτό να περνάει και στους πελάτες παρά τα αστραφτερά τους χαμόγελα! Πολύ δηθενιά, κρίμα, γιατί το εσωτερικό του χώρου είναι πολύ ελκυστικό για βιβλιοπωλείο. Με δυο λόγια, καλό εξώφυλλο, χάλια ιστορία!!

librarian είπε...

Βέβαια σε αυτές τις αλυσίδες διαφέρει πολύ η κατάσταση από κατάστημα σε κατάστημα. Έχει σχέση με το ποιοι είναι υπεύθυνοι και φυσικά ποιοι οι άλλοι εργαζόμενοι. Ωστόσο οι μισθοί των 490 ευρώ είναι ίδιοι.

aerostatik είπε...

τα ίδια αντιμετωπίζω με τις κόρες μου...
δέσμιες της εικόνας...

Βιβή Γ. είπε...


Αχ,Librarian,χρειάζεσαι εκτός από υπομονή,ευγένεια,διάθεση και γνώση- που αυτά είμαι σίγουρη ότι εσύ τα έχει- και τα κατάλληλα κάθε φορά και σε κάθε περίπτωση διαφορετικά εργαλεία-βιβλία για να το κάνεις πετυχημένα.

Από κάτι πόστα σε μαγαζιά μαζικής εστίασης χίλιες φορές πάντως καλύτερα τα 490 σε σουπερμάρκετ με τυριά και σουπερμάρκετ με βιβλία.
Τα γιάπικα απομεινάρια δουλειές δεν τα συζητάω καν και όσο για το να΄χεις το δικό σου μικρο βιβλιο πωλείο και να είσαι σε όλα σωστός, άστο, μεγάλο κουπί.

librarian είπε...

Aerostatik θα μεγαλώσουν και θα καταλάβουν!

Βιβή γι' αυτά τα κατάλληλα βιβλία εργαλεία συζητάμε. Τι να εννοείς άραγε όταν λες πόστα σε μαγαζιά μαζικής εστίασης; Γιατί το σέρβις δεν είναι και άσχημη δουλειά, το νυχτερινό είναι το πρόβλημα, συν ότι έχεις και φιλοδωρήματα. Δεν τη θεωρώ πολύ διαφορετική δουλειά από την πώληση.

Konstantina K είπε...

Νομίζω πάντως ότι μπορείς να επηρεάσεις τους αναγνώστες μέσα από μια τέτοια δουλειά, αν και καταλαβαίνω τις πιέσεις που πρέπει να δέχεται το προσωπικό από την επιχείρηση που θέλει να βγάλει όσα περισσότερα χρήματα μπορεί.
Να πω και τη δική μου εμπειρία. Διάβαζα από μικρή πολλά βιβλία, κάποια στιγμή όμως στην εφηβεία ήθελα να διαβάσω κάτι διαφορετικό, χωρίς να ξέρω όμως τι ακριβώς. Πήγαμε στο κοντινό (και ιδιαίτερα καλόγουστο) βιβλιοπωλείο, στο οποίο πηγαίναμε συχνά και ο πατέρας μου ρώτησε την ιδιοκτήτρια τι θα μπορούσε να μου προτείνει. Εκείνη γύρισε με κοίταξε λίγο, με ρώτησε πόσο ήμουν (ήμουν 14) και μου έδωσε την Εύα Λούνα της Ιζαμπέλ Αλιέντε. Εντυπωσιάστηκα από την ιστορία και διάβασα κι άλλα βιβλία της Αλιέντε. Πιστεύω ότι λόγω εκείνης της κυρίας έγινε η μετάβασή μου από τα παιδικά-νεανικά σε πιο ώριμα βιβλία με διαφορετική θεματολογία. Αντιθέτως, όταν μεγαλύτερη ¨εμπιστεύτηκα" και αγόρασα βιβλία από τις λίστες με τα ευπώλητα, απογοητεύτηκα.

librarian είπε...

Κωνσταντίνα όμορφη η ιστορία σου. Η επιρροή που ασκεί ένας βιβλιοπώλης είναι αναμφισβήτητα πολύ σημαντική. Όταν δουλεύεις σε έναν τέτοιο χώρο και έρχεσαι καθημερινά σε επαφή με νέες εκδόσεις και αναγνώστες γίνεσαι πολύ καλός γνώστης του αντικειμένου.