Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010

Για τις αφιερώσεις των βιβλίων (2)


Από τότε που το blogspot πρόσθεσε τα στατιστικά στοιχεία τα παρακολουθώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ικανοποιώ την περιέργεια μου βλέποντας ποια από τις αναρτήσεις μας είναι η πιο δημοφιλή, τις λέξεις κλειδιά που πληκτρολογούνται σε μηχανές αναζήτησης οι οποίες οδηγούν στο ιστολόγιό μας, την επισκεψιμότητα και τόσα άλλα.
Η πιο δημοφιλής, λοιπόν, ανάρτησή μας είναι εκείνη που πραγματεύεται θέματα σχετικά με τις αφιερώσεις που γράφονται στα βιβλία (εδώ), η οποία έχει συγκεντρώσει μέχρι στιγμής πάνω από 1.100 προβολές και οι λέξεις κλειδιά που οδηγούν σε αυτήν είναι οι λέξεις αφιέρωση και βιβλίο.
Μένω να φαντάζομαι τι ψάχνουν όλοι αυτοί που τυχαία ήρθαν εδώ να μας διαβάσουν.
Το πιο πιθανό είναι να ψάχνουν τι μπορούν να γράψουν πάνω σε ένα βιβλίο που θέλουν να δωρίσουν. Να βρουν δείγματα αφιερώσεων. Ή και ακόμα να διαβάσουν απόψεις σχετικά με το αν είναι καλό να αφιερώσεις πάνω σε ένα βιβλίο. Μεγάλη συζήτηση σηκώνει το θέμα αυτό.
Ακολουθώ τα βήματά τους και διαβάζω και άλλες σχετικές αναρτήσεις, όπως αυτή και σημειώνω αυτά τα λόγια που μου κάνουν εντύπωση: "Όσοι θέλετε να κάνετε δώρο βιβλία πάρτε τα μέτρα σας: μην αφήνετε διακριτικά σημάδια πάνω τους, αφιερώσεις και προσωπικά μυνήματα γιατί κάποτε θα καταλήξουν σε ξένα χέρια, όπως κατέληξαν τα κορμιά που αγαπήσατε και μεταχειριστήκατε". Τα διαβάζω ξανά και ξανά και είναι σαν μια προτροπή, νιώθω, κατά του έρωτα: Μην ερωτεύεσαι γιατί ό,τι αγαπάς θα καταλήξει σε ξένα χέρια... μπορεί ναι, μπορεί και όχι, αλλά και αν ναι, τι πειράζει;
Συνεχίζω και βλέπω ότι το θέμα έχει απασχολήσει ένα βιβλίο του ΕΛΙΑ με τίτλο Αφιερώσεις.

Μα η αφιέρωση είναι αυτή που κάνει αυτό το δώρο τόσο ξεχωριστώ και τόσο προσωπικό. Μια λέξη μπορεί να αρκεί. Χειρόγραφα γράμματα που μένουν όταν τα λόγια έχουν πια σιωπήσει. Θα μπορούσαν να είναι και ξεχωριστό ράφι στη βιβλιοθήκη μου τα βιβλία που μου έχουν δωρίσει. Ακόμη και στα βιβλία-δώρα χωρίς αφιέρωση τα έχω εγώ στιγματίσει μην τυχόν και λησμονήσω - τη χαρά.
Κι άμα η αφιέρωση είναι και από το συγγραφέα τότε η αξία διπλασιάζεται - η όποια αξία.
Κι αν η αφιέρωση καταλήξει σε ξένα χέρια και εκεί ακόμη αποκτά μιαν άλλη αξία. Εξάλλου, έτσι συμβαίνει, το βιβλίο να ζει περισσότερο από τον άνθρωπο.
Είναι βέβαια και τα ηλεκτρονικά βιβλία που ακόμη και αν στο μέλλον αποκτήσουν αυτή τη δυνατότητα (που ξέρεις μια λευκή σελίδα στην αρχή που να μπορείς να πληκτρολογήσεις κείμενο, όλα είναι πιθανά) σίγουρα θα διαφέρει από την αίσθηση της αφιέρωσης στο έντυπο βιβλίο.
Είναι βέβαια και κάποιοι κάτοχοι βιβλίων που θέλουν να κρατούν τα βιβλία τους όπως ήταν όταν βγήκαν από το τυπογραφείο, γυμνά από ανθρώπινα σημάδια. Παραξενιά που δεν κατανοώ αλλά μπορώ να σεβαστώ. Γι' αυτό σε βιβλία-δώρα που δε γνωρίζω καλά εκείνον στον οποίο απευθύνονται η κάρτα, είναι ίσως ό,τι καλύτερο. Πού ξέρεις, μπορεί να το έχει διαβασμένο ή να μην ανταποκρίνεται στα γούστα του γιατί να αφαιρέσουμε το δικαίωμα αλλαγής; Πόσα βιβλία έχω εντοπίσει σε παλαιοβιβλιοπωλεία με μια κάρτα κολλημένη στην πρώτη λευκή σελίδα ή ξεχασμένη κάπου ανάμεσα στις σελίδες τους.
Ποτέ δεν θα ξεχάσω για μια αφιέρωση που είχα διαβάσει που την είχε βρει ένας παλαιοβιβλιοπώλης σε ένα από τα βιβλία που είχε στην κατοχή του. Το βιβλίο ήταν δώρο πατέρα προς κόρη και έγραφε: "Στην κόρη μου, δεν έχω τίποτα καλύτερο να της προσφέρω παρά μόνο γνώσεις". Μα υπάρχει τίποτα καλύτερο, συνεχίζω να αναρωτιέμαι.
Τι πιο όμορφο από το να δωρίζεις και να σου δωρίζουν δώρα. Ο χρόνος που δαπάνησες ψάχνοντας, η σκέψη, η χαρά όταν το άνοιξες... μα η αφιέρωση κάνει το δώρο πιο προσωπικό δεν έψαξες μόνο το δώρο να βρεις, έψαξες και τις λέξεις που θα αφήσεις.

Ευχές σε όλους για όμορφες, γιορτινές, χαμογελαστές μέρες!

25 σχόλια:

Johnny Panic είπε...

Αγαπώ τα ανθρώπινα ίχνη στα χάρτινα σώματα των βιβλίων,αλλά ειδικά οι αφιερώσεις είναι δύσκολο θέμα! Όταν μου δωρίζουν βιβλίο και βλέπω αφιέρωση,αισθάνομαι τραυματισμό! Συνήθως οι αφιερώσεις είναι κάπως γλυκερές κι αυτό επιτείνει τη δυσαρέσκειά μου,αλλά από την άλλη μισώ τις κάρτες(κάθε είδους),οπότε κάνω το εξής.Προειδοποιώ τους φίλους μου,σε περίπτωση που αποφασίσουν να μου γράψουν αφιέρωση,να χρησιμοποιήσουν μολύβι,ώστε,αν δε μου αρέσει,να τη σβήσω.(μεγάλη καφρίλα,το ξέρω!)

Το πιο ακανθώδες πρόβλημα όμως είναι όταν ο άλλος απαιτεί να του κάνεις εσύ μια αφιέρωση! Σε αυτά εγώ είμαι εντελώς στουρνάρι,δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα και όταν σπανίως σκέφτομαι κάτι,μου φαίνεται γελοίο,ακόμα κι αν το αισθάνομαι ειλικρινά.Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια φίλη μου,που επέμενε να της γράψω μια αφιέρωση στη Μεγάλη Χίμαιρα του Καραγάτση,βιβλίο που προσωπικά δεν εκτιμώ ιδιαίτερα,αλλά ήξερα ότι θα της αρέσει.Πάσχιζα να το αποφύγω,αλλά η ακλόνητη επιμονή της έκαμψε τις αντιστάσεις μου οδηγώντας στην εξής καταστροφική αφιέρωση: "Από τον Γιάννη,που δεν του αρέσει ο Καραγάτσης"(το τρελό είναι ότι ενώ στην αρχή με έβρισε,τελικά της άρεσε!).

librarian είπε...

Χαχα! Τέλεια αφιέρωση! Εγώ τη βρίσκω πολύ πετυχημένη και αν και ανήκω σε αυτούς που "απαιτούν" αφιέρωση αλλά χωρίς την επιμονή της φίλης σου, μου δίνεις ένα καλό κίνητρο για να επιμένω περισσότερο... :)
Συνήθως οι αφιερώσεις είναι γλυκερές λες, αλλά στη δική σου περίπτωση η αφιέρωση καθόλου γλυκερή δεν ήταν αλλά με πολύ χιούμορ.
Ο καθένας γράφει ό,τι έχει και μένει ένα κομμάτι από τον εαυτό του, γι' αυτό και η αφιέρωση, πιστεύω, δίνει περισσότερη αξία.
Τώρα να περιμένεις να σου γράψει κάτι που θα ήθελες... αυτό τώρα δημιουργεί άλλα προβλήματα αν συνδεθεί με άλλα θέματα....

Όπως και να έχει σε ευχαριστώ Γιάννη που δεν σου αρέσει ο Καραγάτσης που πέρασες από τα μέρη μας!

Hfaistiwnas είπε...

Έτσι είναι!
Όμορφα τα δώρα και όταν είναι βιβλία είναι δυο φορές πιο χρήσιμα! Ανάλογα το άτομο βέβαια!!!
Καλές γιορτές!!!

Άστρια είπε...

:))
Τί όμορφο θέμα διάλεξες Librarian μου πάλι;!
Συγκινήθηκα που στο πρώτο σου link για τις αφιερώσεις, που έχει περάσει τόσος χρόνος από τότε που γράφτηκε, είχε και δικό μου σχόλιο:) είπα πέρασε τόσος καιρός!..Και διαβάζοντάς το σχόλιο είδα ότι με εκφράζει και σήμερα:)

Μου αρέσει να γράφω αφιερώσεις για βιβλία αλλά και για δώρα. Μεγαλώνουν νομίζω την "αξία" του δώρου γιατί εκτός από τη σκέψη προσφοράς του ίδιου του δώρου και τη διαδικασία επιλογής του που περιέχουν κάτι απο μας, κατατίθεται αυτό και ως ..αποδεικτικό στοιχείο:))

Είχα καιρό να περάσω από τις βολτίτσες και σήμερα έντονα τις είχα στη σκέψη:)

Elli και Librarian, σας εύχομαι όμορφα χαρούμενα Χριστούγεννα, γεμμάτα αγάπη, με τους αγαπημένους σας ανθρώπους γύρω!

mamaloukas είπε...

Καλησπέρα
κάτι ανάλογο έχω αναρτήσει κιε γώ εδώ
Καλές γιορτές!

http://mamaloukas.blogspot.com/search?q=%CE%BA%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82

Roadartist είπε...

Πολύ όμορφη η αφιέρωση σχετικά με τη γνώση. Όντως αυτό είναι ότι καλύτερο. Όσο για τα βιβλία, (όχι για όλους, σίγουρα για μένα) από τα ομορφότερα δώρα.. Μεγαλη χαρά όποτε δίνω και παίρνω!.. Καλές γιορτές librarian, χρόνια πολλα με αγάπη, ευτυχία και υγεία!

Μαραμπού είπε...

Καλησπέρα και από εμένα.

Νομίζω ότι οι αφιερώσεις στα βιβλία εξυπηρετούν την ηδονοβλεπτική μας τάση, στον χώρο της λογοτεχνίας αυτή τη φορά. Μαζί με τις αλληλογραφίες και τις (αυτo)βιογραφίες των είναι οι κλειδαρότρυπες στην ψυχή του καλλιτέχνη. Είτε βοηθούν στην μελέτη ενός καλλιτέχνη είτε απλώς μας διεγείρουν το ευχάριστο και ερεθιστικό αίσθημα ατιμωρησίας που συνοδεύει κάθε ψαχούλεμα στα βάθη ενός μυαλού και αισθήματος, οι κλειδαρότρυπες αυτές είναι απαραίτητες για να κλειδώσουν στο μαυλό μας ιδιαίτερες σκέψεις που, κάποιος εντέχνως θα καταφέρει να ξεκλειδώσει σε μελλοντικούς χρόνους!

Προσωπικά, λατρεύω τις αλληλογραφίες μεταξύ συγγραφέων που εκτιμώ. Με τις βιογραφίες είμαι κάπως σκεπτικιστής. Παρά ταύτα, μετά το πέρας ετούτου του σχολίου, θα ξεκινήσω να διαβάζω την βιογραφία του Μοντιλιάνι που δέχθηκα σήμερα με χαρά, δώρο από έναν φίλο, χωρίς αφιέρωση ωστόσο!

Γράφω και γω αφιερώσεις. Πάντα όμως σκέφτομαι ότι μια αφιέρωση ίσως αποτελέσει για τον παραλήπτη τα δεσμά που θα τον καταδυναστεύσουν. Θέλει θάρρος να αποδιώξεις ένα βιβλίο που κουβαλά μια αφιέρωση. Τάσσομαι υπέρ της κόρης που, για όποιον λόγο και αν το έκανε, αποδεσμεύτηκε από το βιβλίο και την "βαριά" αφιέρωση του πατέρα της. Ο αφορισμός μιας αφιέρωσης δηλώνει την ενηλικίωση της σχέσης μας με το άτομο που την έκανε, είτε μέσω της οριστικής ρήξης της είτε μέσω της επιβεβαίωσής της!

librarian είπε...

Καλησπέρα σε όλους!

Hfaistiwnas ξέρεις τώρα τη μανία που έχουμε με τα βιβλία! Καλές γιορτές να έχεις και να περάσεις όμορφες πολύ στιγμές!

Αστεράκι είναι κάποιοι φίλοι που τους είχαμε από την αρχή και χαίρομαι πολύ που μένουν στην παρέα μας και μετά από ένα χρόνο σε μια παρόμοια ανάρτηση δίνουν όλοι το παρόν! Τι καλά που βρισκόμαστε στη σκέψη σου! Να'σαι καλά, να περνάς όμορφα παρέα με τους δικούς σου ανθρώπους και να δωρίζεις δώρα με όμορφες αφιερώσεις!

Mamaloukas χαίρομαι που κάποια πράγματα δεν αλλάζουν! Και στην προηγούμενη ανάρτηση μας είχες αφήσει ένα λίνκ! Κοίνη αγάπη, βλέπεις, τα βιβλία.
Αν μπορείς ξανά δώστο μας επειδή δεν είναι ολόκληρο!

Καλλιτέχνιδα είναι ό,τι πιο όμορφο έχω διαβάσει η συγκεκριμένη αφιέρωση, πραγματικά θα μου μείνει αξέχαστη!
Εύχομαι λοιπόν να πάρεις και να δώσεις πολλά πολλά βιβλία!

Χρόνια πολλά σε όλους!

librarian είπε...

Μαραμπού καλησπέρα και σε εσένα! Όμορφα τα λες όμως δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να θες να αποδεσμευτείς από μια αφιέρωση. Είναι σαν να θες να διώξεις με τρόπο βίαιο μια ανάμνηση. Γιατί;
Τι να πω... ε τότε δεν χρειάζεται να έχεις ούτε το βιβλίο - το πετάς.
Αλλά πολύ μίσος στην υπόθεση, χρειάζεται; Τώρα όσο αναφορά στη συγκεκριμένη αφιέρωση δε νομίζω να είναι έτσι. Μπορεί να μην ήταν η επιλογή της κόρης να διώξει από πάνω της αυτό το βιβλίο. Ίσως να πήραν κάποιοι άλλη την απόφαση γι' αυτήν. Ποτέ δε ξέρεις. Μη ξεχνάς ότι η ζωή του βιβλίου δεν έχει όρια.
Γράφεις και εσύ αφιερώσεις;;;; Γκουχου γκουχου...

Mamaloukas είπε...

http://mamaloukas.blogspot.com/2009/02/ex-libris.html

Mamaloukas είπε...

δυστυχως πρεπει να το αντιγραψετε... δεν ανοίγει μόνο του...
καλησπέρα...

librarian είπε...

Μα ναι! Είναι το λινκ που μας είχες αφήσει και τότε! Έπρεπε να το είχα βάλει στην ανάρτηση! Καλά κάνεις και μας το άφησες. Νόμιζα πως ήταν άλλο γιατί αν δεις το πάνω σχόλιό σου είναι τελείως διαφορετικό. Σε ευχαριστώ για την υπενθύμιση!

Τατιάνα Καρύδη είπε...

librarian,
Εμένα μ αρέσουν πολύ τα προσωπικά στοιχεία, τα ξεχασμένα κι αφημένα μέσα στα βιβλία. Δίνουν μια ζεστασιά ανθρώπινη, κάνουν εκείνον που πιάνει το βιβλίο στα χέρια του δεύτερος, να "γνωρίσει" κάτι από εκείνον που το έπιασε πρώτος. Είναι σαν να αγγίζονται, να συναντιούνται στην αγάπη του ίδιου βιβλίου. Το βιβλίο μου είναι δικό μου, ώσπου να γίνει δικό σου. Μ αρέσουν πολύ και οι αφιερώσεις. Όσο πιο προσωπικές τόσο πιο καλά! Το προσωπικό είναι το αυθεντικό! Τι νόημα έχει η ιδέα του να μην αφήσεις αποτυπώματα; Περνάς απ τη ζωή χωρίς ν αφήσεις αποτυπώματα, με τη λογική οτι θα γεννηθούν μετά άλλοι να καθήσουν στην καρέκλα σου; Σκέψου τα σπίτια και τα κτήματα, που όλοι ονομασθήκαμε κάποτε ιδιοκτήτες, αλλά επι της ουσίας, ιδιοκτήτες με ημερομηνία λήξεως! Ενοικιαστές επί του ιδίου.. Η προσωπική αφιέρωση με συγκινεί ακόμη κι αν δεν αφιερώθηκε σε μένα. Σκέφτομαι οτι δεν πειράζει καθόλου να γράψεις την αγάπη στο βιβλίο. Όποιος κι αν τη διαβάσει, θα σκεφτεί τη δική του αγάπη..

Σου εύχομαι από καρδιάς, Χριστούγεννα στην Καρδιά!

librarian είπε...

Καλημέρα Ρεγγίνα και καλώς ήρθες από τα μέρη μας!
Πολύ σωστά τα λες. Όλα έχουν ημερομηνία λήξης, όπως και εμείς εξάλλου.
Συμφωνώ απόλυτα με τις αφιερώσεις σε βιβλία που τυχαίνει να πέσουν στα χέρια μου! Με συγκινούν περισσότερο γιατί με κάνουν να φαντάζομαι ιστορίες, βιβλίου ιστορίες!
Όμορφα Χριστούγεννα να έχεις.

Μαραμπού είπε...

Δε διώχνεις με τρόπο βίαιο μια ανάμνηση. Βασικά δε διώχνεις καθόλου την ανάμνηση. Και φυσικά δεν πετάς το βιβλίο! Το πολύ, αν σε ενοχλεί τόσο η όψη της αφιέρωσης, σκίζεις την σελίδα της.

Απλώς η αφιέρωση εντυπώνεται στο ψυχισμό σου ως, η επιβεβαίωση της σχέσης σου με το άτομο που την έγραψε ή ως, η οριστική ρήξη μαζί του, όπως έγραψα. Βέβαια, υπάρχουν και τα ημίμετρα όπου, η αφιέρωση είναι απλώς μια τυπική αφιέρωση που ωστόσο πιστεύω ότι, με τον καιρό, θα κλίνει προς ένα από τα δύο άκρα. Ο αφορισμός που ανέφερα, είναι η επιλογή άκρου.

Σε μερικά βιβλία μου υπάρχουν αφιερώσεις που έχουν διαλέξει τη "γωνιά" τους. Χωρίς να θυμάμαι ποιος τις έγραψε, χωρίς να θυμάμαι τι έλεγαν, χωρίς να θέλω ν' ανατρέξω σ' αυτές, ή ακόμα και να θέλω. Χωρίς μίσος. Απλώς υπάρχουν.

librarian είπε...

Τελικά δεν καταλαβαίνω Μαραμπού σου αρέσουν οι αφιερώσεις πάνω στα βιβλία ή όχι; Είναι καθαρά υποκειμενικό το θέμα όπως και να έχει!

Μαραμπού είπε...

Ναι, μου αρέσουν πολύ!

despoina είπε...

Σας εύχομαι
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
με Υγεία, Αγάπη και Χαρά.

librarian είπε...

Μαραμπού! Χαίρομαι, συμφωνούμε! Καλές γιορτές και τα χρόνια πολλά από την Κέρκυρα!

Despoina χρόνια πολλά, καλά, χαμογελαστά, με ανθρώπους όμορφους για συντροφιά!

Caesar είπε...

Νομίζω ότι η γραπτή αφιερωση σε κάποιο βιβλίο το κάνει ιδιαίτερα ξεχωριστό για κείνον που το δέχεται.
Καλες γιορτές με αναγνώσεις πολλές

librarian είπε...

Caesar μόνο ξεχωριστό;;;
Χρόνια πολλά και μόνο καλά!

Nick the greek είπε...

Όταν κάτι βγαίνει από την καρδιά μας είναι όμορφο. Πάντα προτιμούσα τις αφιερώσεις καρδιάς και όχι τις περίτεχνες λογοτεχνικές εκφράσεις.

Χρόνια πολλά και από μας με υγεία και αγάπη.

librarian είπε...

Nick the greek και αν και οι περίτεχνες λογοτεχνικές εκφράσεις είναι από καρδιάς τότε τι γίνεται;

Κατερίνα Μαλακατέ είπε...

Εγώ πάλι ποτέ δεν γράφω αφιερώσεις πάνω σε βιβλία. Αλλά συγκινούμαι όταν ανόιγω βιβλία που μου δώρισαν κάποτε κι έχουν το στίγμα τους. Αν και πια κανείς δε μου δωρίζει βιβλία πέρα από τον άντρα μου. Με θεωρούν δύσκολη :-P

librarian είπε...

Κατερίνα πράγματι είναι δύσκολο να δωρίζεις βιβλία σε βιβλιόφιλο γιατί από τη μια μπορεί να το έχει διαβάσει ήδη και από την άλλη να μην ανταποκρίνεται στα γούστα του. Όμως αυτό συμβαίνει περίπου με όλα τα δώρα, πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να μην προσφέρει την επιθυμητή χαρά. Γι' αυτό και υπάρχουν οι καρτούλες αλλαγής και γι' αυτό οι αφιερώσεις πάνω στο βιβλίο μπορεί και να αποτελέσουν πρόβλημα.