Παρασκευή 15 Αυγούστου 2014

BookCrossing στον Εθνικό Κήπο


Μια ζεστή Κυριακή του Ιούλη, από εκείνες που οι θάλασσες της Αττικής χάνουν το χρώμα τους, περπατήσαμε έως τον Εθνικό Κήπο να χαζέψουμε λίγο από το πράσινό του.
Ο δρόμος μας οδήγησε έξω από την Παιδική Βιβλιοθήκη. Θαυμάζω τον χώρο που επιλέχθηκε να τοποθετηθεί μια τόσο χρήσιμη βιβλιοθήκη όσο είναι πάντα μια βιβλιοθήκη που απευθύνεται σε αυτό το ευαίσθητο και καθοριστικό αναγνωστικό κοινό. Δεν ξέρω και πολλά για τις δράσεις της, δεν ξέρω τίποτα, αλλά φαντάζομαι ότι θα έχει και αυτή προβλήματα, όπως όλες οι βιβλιοθήκες αυτής της χώρας. Χαίρομαι όμως που υπάρχει και ελπίζω πάντα, κάποιος δήμαρχος κάποιος υπουργός κάποτε να ενδιαφερθεί για τις πολιτιστικές δράσεις των πόλεων.
Γνώριζα για το ΒookCrossing και ήξερα ότι ο Εθνικός Κήπος είναι σημείο απελευθέρωσης βιβλίων, αλλά ποτέ δεν είχε τύχει να συναντήσω στο διάβα μου ένα βιβλίο που επιλέχθηκε για να αλλάζει χέρια και να ταξιδεύει. Ποτέ ως εκείνη την ημέρα που περνώντας από την παιδική βιβλιοθήκη είδα μια εικόνα που μου έφτιαξε τη διάθεση.
Δύο βιβλιαράκια πάνω στο παγκάκι, όχι απλά ακουμπισμένα, αλλά στολισμένα με κορδέλες και μπαλόνια, με σημειώματα και πληροφορίες για όποιον περίεργο περαστικό ήθελε να μάθει. Με εντυπωσίασε η όρεξη αυτών των ανθρώπων με την οποία απελευθέρωσαν τα δύο βιβλία. Αυτός ο χρόνος που αφιέρωσαν για να πουν ότι αγαπούν το BookCrossing, τα βιβλία και την ανάγνωση. Το ένα βιβλίο που επέλεξαν να αφήσουν με τόση επιμέλεια ήταν το πρώτο μέρος από τον Κόσμο της Σοφίας, ένα βιβλίο που ξέρω ότι πολλοί έχουν αγαπήσει εξαιτίας της απλότητας των λέξεων του συγγραφέα που θέλησε να γράψει ένα βιβλίο για μια διαφορετική Φιλοσοφία από αυτή που μάθαμε στα θρανία. Το άλλο ήταν κάτι που δεν γνώριζα. Αυτό επέλεξα να πάρω, και με αυτό στην τσάντα και με ένα μπλε μπαλόνι να εξέχει, συνέχισα τη βόλτα μου έως το σπίτι.



Οι άνθρωποι του BookCrossing μου έδωσαν την ευκαιρία να γνωρίσω τον Nathanael West και το εξαιρετικό βιβλίο Η ονειρική ζωή του Μπάλσο Σνελλ. Ένα μικρό αλλά πυκνογραμμένο βιβλίο από εκείνα που αδικούνται όταν κάποιος προσπαθήσει να δώσει μια περίληψή του ή να πει με δύο λόγια σε τι αναφέρεται. Είναι γιατί δεν είναι από τα βιβλία που αφηγούνται μια ιστορία αλλά από εκείνα που παρουσιάζουν το βαθυστόχαστο μυαλό του δημιουργού τους. 
Είναι μες στην ιστορία οι προτάσεις, μεμονωμένες προτάσεις που θες να τις διαβάζεις ξανά και ξανά, να χαραχτούν στο μυαλό, να μη ξεχαστούν. 
Μέσα στις σελίδες του βρήκα και ένα βιβλιοφιλικό απόσπασμα, από εκείνα που μου αρέσει να αφήνω εδώ:

"Δύο χρόνια πριν τακτοποιούσα βιβλία στη δημόσια βιβλιοθήκη επί οκτώ ώρες την ημέρα. Μπορείτε να το φανταστείτε τι σημαίνει να είσαι περικυκλωμένος από βιβλία επί οχτώ ατέλειωτες ώρες - εκατό δισεκατομμύρια λέξεις, η μία μετά την άλλη, σύμφωνα με δέκα χιλιάδες παλαβά λεκτικά σχήματα. Κι όλες αυτές οι παράλογες αλληλουχίες ήταν αποτέλεσμα πόσης υπομονής, πόσης κοπιαστικής εργασίας. Πόσης δίψας. Πόσης θυσίας. Και ποιοι ένθερμοι ζήλοι, παραληρήματα, φιλοδοξίες και όνειρα τις είχαν υπαγορεύσει... 
Τα βιβλία μύριζαν όπως και οι ανάσες των συγγραφέων τους, τα βιβλία μύριζαν όπως και ένα ντουλάπι γεμάτο παλιά παπούτσια που από μέσα του περνάει η σωλήνα του καλοριφέρ. Καθώς τα φρόντιζα έμοιαζαν να αποκτούν σάρκα ή τουλάχιστον κάποια ουσία που να μπορεί να φαγωθεί".

Τώρα αυτό το βιβλίο είμαι έτοιμη κι εγώ με τη σειρά μου να το απελευθερώσω, να μην το αιχμαλωτίσω στα ράφια ενός σπιτιού αλλά να βρω ένα ωραίο μέρος να το αφήσω για να βρει τον επόμενο αναγνώστη του. 
Αυτό το μέρος αναζητώ. 
Καλοδεχούμενη η όποια πρόταση.
  

10 σχόλια:

Μαραμπού είπε...

Τι ωραίο να βρεις έτσι αναπάντεχα βιβλία να σε περιμένουν στο παγκάκι, ντυμένα με τα καλά τους! Και εγώ είχα εγγραφεί στο bookcrossing στη Θεσσαλονίκη αλλά είχα βαρεθεί σύντομα γιατί είχα την επιλογή της δημοτικής βιβλιοθήκης και των πολλών βιβλιοπωλείων. Επιπλέον δεν απελευθερώνονταν ελκυστικά βιβλία και τα δικά μου ήταν από τα πρώτα μου βιβλία και άρα πολύ δεμένα μαζί μου για να τα αφήσω σε περβάζια και καφετέριες. Αν όμως, είχα καταφέρει να εντοπίσω ένα βιβλίο, ίσως θα άφηνα και ένα δικό μου στην θέση του. Κάπως ρομαντική ιδέα το bookcrossing αλλά πολύ όμορφη! Επικροτώ και χαίρομαι με τη χαρά σου!

librarian είπε...

Ναι είναι ωραίο να βρίσκεις βιβλία να σε περιμένουν! Όμως τα βιβλία αυτά δεν είναι για να τα κρατήσεις και να αφήσεις κάποιο άλλο στη θέση του. Είναι φτιαγμένα, με κωδικούς και σημειώματα, για να ταξιδεύουν.

Μαραμπού είπε...

Μπορείς να κωδικοποιήσεις ένα δικό σου βιβλίο και να το στείλεις εκεί έξω, κρατώντας για σένα αυτό που μόλις ανακάλυψες. Αλλιώς θα κυκλοφορούσαν τα ίδια και τα ίδια βιβλία! Εγώ έτσι θα έκανα, προσπαθώντας όμως να αφήσω ένα βιβλίο αντάξιο (ό,τι και αν σημαίνει για μένα αυτό) με εκείνο που θα έβρισκα.

Roadartist είπε...

Λατρεύω αυτό το κομμάτι της Αθήνας, στον εθνικό κήπο μας πήγαινε η μητέρα μου βόλτα όταν ήμασταν παιδιά, εκεί κάναμε και βόλτες κάθε αποκριά ως μασκαράδες με κομφετί κλπ, πλέον πηγαίνω πιο συχνά με το ποδήλατο.
Δυστυχώς οι Αθηναίοι δεν τον προτιμούν, μάλλον μας λείπει η κουλτούρα της βόλτας σε ένα πάρκο, μα και ευτυχώς από την άλλη για να τον χαιρόμαστε όσοι πραγματικά τον αγαπάμε. Ναι αυτή η παιδική βιβλιοθήκη ξεπροβάλλει σαν μαγική κρυψώνα, πάρα πολύ όμορφη. Έχει καλές δράσεις, όσες έτυχε να πέσουν στην προσοχή μου.

Έχω αφιερώσει ποστς στον Εθνικό κήπο, τον λατρεύω. Μια μέρα πριν από χρόνια πλέον (2010) καθώς περνούσα τον εθνικό κήπο και μετά διέσχιζα το Ζάππειο, βρήκα και εγώ να με περιμένει σε ένα παγκάκι ένα βιβλίο (δίχως όμως αυτό το υπέροχο μπαλoνάκι!!) το οποίο πήρα και μετά απελευθέρωσα με την σειρά μου σε μια πέργκολα του Εθνικού κήπου. Στην επόμενη βόλτα μου δεν ήταν εκεί κάποιος το είχε πάρει και συνέχισε το ταξίδι του.
Εδώ η τότε σχετική ανάρτηση που μου θύμισες... :

http://roadartist.blogspot.gr/2010/03/bookcrossing.html

Ανώνυμος είπε...

Τι όμορφο,μπορώ να το κοινοποιήσω; Ευαγγελία..

librarian είπε...

Μαραμπού δεν θα μου άρεσε να κρατήσω ένα βιβλίο που ο κάτοχος του το άφησε για να διαβαστεί από πολλούς.


Roadartist ο Εθνικός Κήπος ήταν καθιερωμένη έξοδος των αποκριών! Μας έντυναν οι γονείς καρνάβαλους και μας πήγαιναν εκεί να χαρούμε. Ήταν βέβαια και συνηθισμένος κυριακάτικος περίπατος.
Πάντως όποτε πηγαίνω έχει κόσμο, βέβαια όπως και να το κάνεις η κουλτούρα του Έλληνα για καφετέρια και ταβέρνα δεν συγκρίνεται με καμία άλλη κουλτούρα.
Την θυμάμαι την ανάρτησή σου!
Να πηγαίνουμε συχνότερα μήπως βρούμε κι άλλα βιβλία. Πάντως αυτό το βιβλίο θα το απελευθερώσω μάλλον στο Πεδίον του Άρεως (άλλος αγαπημένος χώρος).


Ευαγγελία χαίρομαι που σου άρεσε η ανάρτηση, εννοείται πως μπορείς.

Roadartist είπε...

Το αναδημοσίευσα στο λογαριασμό του blog στο facebook, καλό υπόλοιπο του Αυγούστου!

librarian είπε...

Σε ευχαριστώ καλλιτέχνιδα για την αναδημοσίευση!

Roadartist είπε...

Librarian ένας φίλος στο facebook διάβασε για την αναδημοσίευση και πέρασε σήμερα από τον Εθνικό κήπο όπου και άφησε τα παρακάτω βιβλία. Δυστυχώς δεν είμαι στην Αθήνα για να τα αναζητήσω, αλλά μπορεί να ενδιαφέρεσαι εσύ ή κάποιος από τους αναγνώστες σου.

Αντιγράφω τα σχόλια του :

Αν έχετε όρεξη για «σαφάρι» βιβλίων, ΜΕΣΑ στον Εθνικό Κήπο, άφησα μερικά σήμερα, βουαλά: Ο Θησαυρός της Βαγίας στην Παιδική Βιβλιοθήκη:

http://www.bookcrossing.com/journal/8643008


Το Μυστικό της Έλλης στο Βοτανικό Μουσείο του Κήπου

http://www.bookcrossing.com/journal/11723605


Και η Μαντώ στην πέργκολα με το συντριβανάκι

http://www.bookcrossing.com/journal/11606674


Επίσης παρακάτω :

"Γενικά τρέχει αυτές τις μέρες το Summer Earthquake Challenge που διοργανώνουν οι Κεφαλονίτες BookCrossers. Έχουν απελευθερωθεί εκατοντάδες βιβλία σε όλη την Ελλάδα μέσα στον τελευταίο μήνα, μόνο εγώ άφησα καμιά σαρανταριά Δες εδώ μπας και βρεις κάποιο κοντά σου http://www.bookcrossing.com/hunt/33/

Όσο για αυτά που βρίσκονται στον Εθνικό Κήπο ας ελπίσουμε ότι κάποιος από τους αναγνώστες σου θα βγει παγανιά Είναι πολύ ωραία για βόλτα. "


Βουαλά παιδιά!!! :)

librarian είπε...

Καλλιτέχνιδα σε ευχαριστώ για τις πληροφορίες είμαι σίγουρη ότι κάποιος έχει βρεθεί και τα έχει πάρει τα βιβλιαράκια!
Ελπίζω να φανώ τυχερή και να βρω και πάλι κάποιο καλό βιβλιαράκι!